72.Gün Dün akşam Mercury's Bar'da ya da şöyle söyleyelim Afrika'nın bi adasında bi barda Nil Karaibrahimgil çalıyordu(-ki saim abiyle ben çok severiz kendisini).
Zanzibar'ın havaalanına geldik.Hani havaalanlarında uçuşlar boardlarda digital olarak ya da televizyon ekranında yazar ya,burda karatahtanın üzerine tebeşirle yazmışlar.
Güvenlikte X-Ray den geçerken saatimi çıkarmak istedim.Kadın güvenlik görevlisi ''Gerek yok'' dedi.Haliyle öttüm.''Botlarını çıkar''dedi.Çıkardım,yine öttüm.''Saatimi çıkarayım mı?''dedim.Suratıma baktı anlamsız ne alaka der gibi.Çıkardım ötmedi.Şaşırdı.Şaşırmasına da ben şaşırdım.
Uçağımız 19 kişilik.Pervaneli bir uçak.İçerde klima nerdeyse yok gibi bir şey.Havalanana kadar pilotlar yanlarındaki camları açtılar da ordan hava aldılar.Pistin sonuna doğru kapattılar.Kuş girmesin diye herhalde.
Pemba havaalanında Ferhat'ların şoförü bizi bekliyordu.Havaalanından otele 1,5 saat yolumuz var.
Swahili Divers-Kervansaray Beach'e geldik.Yolun son 20-25dk sı ormanın içinde off-road du.İngilizler'in dediği gibi ''Middle of nowhere''.Küçük küçük bungalovlar,çatıları sazlarla örtülmüş,pencerelerde cam yok tahta pervazlar var,odada yatağın üstünde kocaman bir cibinlik içinde pervane.Sanki tropik bir adadayız.Ee ama öyleyiz.
Denizin rengini anlatmama gerek yok herhalde.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder